کد مطلب:277261 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
حضرت مهدی با میراثهای گرانبهای پیامبران می آید
از مجموع روایات وارده در موضوع ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) استفاده می شود كه، ظهور مبارك حضرت ولی عصر (علیه السلام) بر اساس قدرت بی نهایت خداوند صورت می گیرد. از این رو، خدای تبارك و تعالی تمام ابزار و امكانات غلبه و پیروزی را در اختیار آن «ولی الله الأعظم» قرار می دهد كه از جمله آنها میراثهای گرانبهای پیامبران عظیم الشأن الهی از قبیل: انگشتر حضرت سلیمان (علیه السلام)، پیراهن مخصوص حضرت آدم (علیه السلام)، عصای حضرت موسی (علیه السلام)، شمشیر و پیراهن رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) و دیگر مواریث انبیای بزرگ الهی است.
«سلطنت جهانی حضرت سلیمان (علیه السلام) و سیطره آن حضرت بر تمام موجودات روی زمین، تنها یك رمز داشت و آن هم در همان انگشتر نهفته بود. آن انگشتر با تمام ویژگیهایی كه دارد هم اكنون در دست مولای ما و مولای همه جهان حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) می باشد.
عصای حضرت موسی (علیه السلام) كه به «نیل» زده شد و رود نیل به دوازده كوچه تبدیل شد، و آبها روی هم انباشته شد و این كوچه ها را از یكدیگر جدا كرد و سربازان یك میلیون نفری فرعون در آن میان به هلاكت رسیدند، آن عصا اكنون در محضر حضرت بقیة الله (علیه السلام) می باشد». [1] .
این ابزار و امكانات محیّر العقول كه ما فوق تصوّر هر انسانی است در دست هر كس قرار داده نمی شود؛ بلكه منحصراً در اختیار امام معصومی قرار می گیرد كه بر هوای نفس خود تسلّط داشته، غرایز سركش را رام نموده، هرگز دچار لغزش و اشتباه نمی شود، و برای اصلاح جهانی ذخیره شده است.
اینك برای روشن شدن مطلب، برخی از روایات را می آوریم:
1 ـ حذیفة بن یمان در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام نقل می كند كه در مورد برخی از فتوحات حضرت مهدی (علیه السلام) فرمود:
«زیورهای بیت المقدّس، تابوت سكینه، مائده بنی اسرائیل، بقایای الواح،
[ صفحه 427]
عصای موسی و منبر سلیمان را بیرون می آورد؛ همچنین یك قفیز [2] از «منّ» كه برای بنی اسرائیل فرود آمده بود بیرون می آورد در حالی كه از شیر سفیدتر است». [3] .
2 ـ در همین زمینه در روایتی دیگر آمده است:
«تابوت سكینه به وسیله او از دریاچه طبریه (در فلسطین) بیرون آورده می شود، و همراه آن حضرت حمل گردیده، در بیت المقدّس در برابر او گذاشته می شود. هنگامی كه یهودیان آن را ببینند همگی به شرف اسلام مشرف می شوند به جز تعدادی اندك كه اسلام نمی آورند». [4] .
البته باید توجّه داشت كه:
«جواهرات بیت المقدّس از بزرگترین و پر ارزش ترین گنجینه های جهان است كه در زیر خاكها نهان است و حضرت بقیّة الله (علیه السلام) آن را بیرون می آورد.
امّا در مورد تابوت سكینه می توان گفت كه، یكی از اسرار الهی است و در باره آن گفته اند كه، آن را به هر شهری بفرستند تمام شهر را طعمه حریق می سازد؛ به هر طرف آن را ارسال كنند، آن كشور را از صفحه تاریخ بر می دارد؛ درست همچون بمبهای اتمی و هیدروژنی و نیترونی امروز و قوی تر از آنها، و بدینسان خداوند حجّت خود را با عصای موسی و تابوت سكینه مجهّز ساخته كه دیگر تسلیحات قرن حاضر در برابر آنها از هر واكنشی ناتوان است». [5] .
3 ـ امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در ضمن حدیث شریفی می فرماید:
«جهان پر از هرج و مرج می شود؛ افق زندگی تیره و تار می گردد؛ در این موقع مهدی ما می آید در حالی كه پیراهن آدم در تن او، انگشتر حضرت سلیمان در دست او و عصای حضرت موسی در اختیار اوست». [6] .
4 ـ پیشوای پرهیز كاران در ضمن یك خطبه بسیار مفصّل و طولانی بعد از ذكر
[ صفحه 428]
اسامی اصحاب قائم (علیه السلام) می فرماید:
«... آنگاه به سوی كوفه عزیمت می كند و بر تخت سلیمان پیامبر می نشیند. عصای موسی (علیه السلام) را در دست می گیرد و روح الامین (جبرئیل) و حضرت عیسی بن مریم (علیه السلام) همنشین او هستند. بُرد پیامبر را بر تن دارد، و ذوالفقار را حمایل كرده، و صورتش چون قرص ماه در شب چهارده می درخشد، و از میان دندانهای ثنایایش نوری چون برق، ساطع می شود، و بر سر مباركش تاجی از نور قرار دارد». [7] .
5 ـ امام باقر (علیه السلام) در حدیثی راجع به عصای حضرت موسی (علیه السلام) می فرماید:
«عصای موسی نخست در دست آدم بود؛ سپس به دست شعیب پیغمبر رسید و سرانجام به دست موسی بن عمران؛ و هم اكنون در دست ماست. و آن، هم اكنون در دست من سبز است همانند روزی كه از درخت بریده شد. با این عصا هر وقت سخن گوییم سخن می گوید. این عصا برای قائم ما آماده شده كه همچون موسی بن عمران آن را به كار می برد. این عصا اهل باطل را می ترساند و هر چه بیندازند می بلعد، و آنچه ـ حجّت خدا ـ فرمان دهد اطاعت می كند...» [8] .
6 ـ پیشوای پنجم شیعیان در حدیث دیگری می فرماید:
«حضرت قائم (علیه السلام) با پرچم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)، انگشتر حضرت سلیمان، سنگ موسی و عصای او ظاهر خواهد شد». [9] .
7 ـ و در رابطه با نام مبارك مهدی (علیه السلام) می فرماید:
«به او «مهدی» گفته می شود؛ زیرا به امر پنهان، هدایت شده و بدان آگاه شده است. او تورات و انجیل و سایر كتابهای آسمانی را از غاری در انطاكیه (شهری در جنوب تركیه) بیرون می آورد، و در میان یهودیان با تورات، و در میان
[ صفحه 429]
مسیحیان با انجیل، و در میان زبوریان با زبور، و در میان مسلمانان با قرآن داوری می كند». [10] .
8 ـ یعقوب سراج می گوید كه خدمت امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم: فرج شیعیان شما چه وقت است؟ فرمود:
«... فرج ما هنگامی است كه حضرت صاحب الامر (علیه السلام) با میراثهای پیامبر اكرم از مدینه خارج شده، رهسپار مكه معظّمه گردد.
پرسیدم: میراث پیامبر اكرم چیست؟ فرمود:
شمشیر، زره، عمامه، بُرد، تازیانه، پرچم، سپر و زین آن حضرت است. چون وارد مكّه شود، شمشیر را از غلافش بیرون می آورد؛ زره، بُرد و عمامه را می پوشد؛ پرچم را بر افراشته، تازیانه را به دست می گیرد و از خدای تبارك و تعالی اذن ظهور می طلبد». [11] .
آری! مهدی (علیه السلام) با میراثهای گرانبهای پیامبران می آید، و به وسیله آنها با تمام اقوام و ملل مختلف دنیا و مسلمانان اتمام حجّت می كند، و راه عذری برای هیچ یك از اهل ادیان باقی نمی گذارد تا این كه همگی به اسلام می گروند، و در روی زمین هیچ نقطه ای باقی نمی ماند جز این كه در آن، به یكتایی خدا و پیامبری رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) گواهی داده می شود.
«سلطنت جهانی حضرت سلیمان (علیه السلام) و سیطره آن حضرت بر تمام موجودات روی زمین، تنها یك رمز داشت و آن هم در همان انگشتر نهفته بود. آن انگشتر با تمام ویژگیهایی كه دارد هم اكنون در دست مولای ما و مولای همه جهان حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) می باشد.
عصای حضرت موسی (علیه السلام) كه به «نیل» زده شد و رود نیل به دوازده كوچه تبدیل شد، و آبها روی هم انباشته شد و این كوچه ها را از یكدیگر جدا كرد و سربازان یك میلیون نفری فرعون در آن میان به هلاكت رسیدند، آن عصا اكنون در محضر حضرت بقیة الله (علیه السلام) می باشد». [1] .
این ابزار و امكانات محیّر العقول كه ما فوق تصوّر هر انسانی است در دست هر كس قرار داده نمی شود؛ بلكه منحصراً در اختیار امام معصومی قرار می گیرد كه بر هوای نفس خود تسلّط داشته، غرایز سركش را رام نموده، هرگز دچار لغزش و اشتباه نمی شود، و برای اصلاح جهانی ذخیره شده است.
اینك برای روشن شدن مطلب، برخی از روایات را می آوریم:
1 ـ حذیفة بن یمان در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام نقل می كند كه در مورد برخی از فتوحات حضرت مهدی (علیه السلام) فرمود:
«زیورهای بیت المقدّس، تابوت سكینه، مائده بنی اسرائیل، بقایای الواح،
[ صفحه 427]
عصای موسی و منبر سلیمان را بیرون می آورد؛ همچنین یك قفیز [2] از «منّ» كه برای بنی اسرائیل فرود آمده بود بیرون می آورد در حالی كه از شیر سفیدتر است». [3] .
2 ـ در همین زمینه در روایتی دیگر آمده است:
«تابوت سكینه به وسیله او از دریاچه طبریه (در فلسطین) بیرون آورده می شود، و همراه آن حضرت حمل گردیده، در بیت المقدّس در برابر او گذاشته می شود. هنگامی كه یهودیان آن را ببینند همگی به شرف اسلام مشرف می شوند به جز تعدادی اندك كه اسلام نمی آورند». [4] .
البته باید توجّه داشت كه:
«جواهرات بیت المقدّس از بزرگترین و پر ارزش ترین گنجینه های جهان است كه در زیر خاكها نهان است و حضرت بقیّة الله (علیه السلام) آن را بیرون می آورد.
امّا در مورد تابوت سكینه می توان گفت كه، یكی از اسرار الهی است و در باره آن گفته اند كه، آن را به هر شهری بفرستند تمام شهر را طعمه حریق می سازد؛ به هر طرف آن را ارسال كنند، آن كشور را از صفحه تاریخ بر می دارد؛ درست همچون بمبهای اتمی و هیدروژنی و نیترونی امروز و قوی تر از آنها، و بدینسان خداوند حجّت خود را با عصای موسی و تابوت سكینه مجهّز ساخته كه دیگر تسلیحات قرن حاضر در برابر آنها از هر واكنشی ناتوان است». [5] .
3 ـ امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در ضمن حدیث شریفی می فرماید:
«جهان پر از هرج و مرج می شود؛ افق زندگی تیره و تار می گردد؛ در این موقع مهدی ما می آید در حالی كه پیراهن آدم در تن او، انگشتر حضرت سلیمان در دست او و عصای حضرت موسی در اختیار اوست». [6] .
4 ـ پیشوای پرهیز كاران در ضمن یك خطبه بسیار مفصّل و طولانی بعد از ذكر
[ صفحه 428]
اسامی اصحاب قائم (علیه السلام) می فرماید:
«... آنگاه به سوی كوفه عزیمت می كند و بر تخت سلیمان پیامبر می نشیند. عصای موسی (علیه السلام) را در دست می گیرد و روح الامین (جبرئیل) و حضرت عیسی بن مریم (علیه السلام) همنشین او هستند. بُرد پیامبر را بر تن دارد، و ذوالفقار را حمایل كرده، و صورتش چون قرص ماه در شب چهارده می درخشد، و از میان دندانهای ثنایایش نوری چون برق، ساطع می شود، و بر سر مباركش تاجی از نور قرار دارد». [7] .
5 ـ امام باقر (علیه السلام) در حدیثی راجع به عصای حضرت موسی (علیه السلام) می فرماید:
«عصای موسی نخست در دست آدم بود؛ سپس به دست شعیب پیغمبر رسید و سرانجام به دست موسی بن عمران؛ و هم اكنون در دست ماست. و آن، هم اكنون در دست من سبز است همانند روزی كه از درخت بریده شد. با این عصا هر وقت سخن گوییم سخن می گوید. این عصا برای قائم ما آماده شده كه همچون موسی بن عمران آن را به كار می برد. این عصا اهل باطل را می ترساند و هر چه بیندازند می بلعد، و آنچه ـ حجّت خدا ـ فرمان دهد اطاعت می كند...» [8] .
6 ـ پیشوای پنجم شیعیان در حدیث دیگری می فرماید:
«حضرت قائم (علیه السلام) با پرچم رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم)، انگشتر حضرت سلیمان، سنگ موسی و عصای او ظاهر خواهد شد». [9] .
7 ـ و در رابطه با نام مبارك مهدی (علیه السلام) می فرماید:
«به او «مهدی» گفته می شود؛ زیرا به امر پنهان، هدایت شده و بدان آگاه شده است. او تورات و انجیل و سایر كتابهای آسمانی را از غاری در انطاكیه (شهری در جنوب تركیه) بیرون می آورد، و در میان یهودیان با تورات، و در میان
[ صفحه 429]
مسیحیان با انجیل، و در میان زبوریان با زبور، و در میان مسلمانان با قرآن داوری می كند». [10] .
8 ـ یعقوب سراج می گوید كه خدمت امام صادق (علیه السلام) عرضه داشتم: فرج شیعیان شما چه وقت است؟ فرمود:
«... فرج ما هنگامی است كه حضرت صاحب الامر (علیه السلام) با میراثهای پیامبر اكرم از مدینه خارج شده، رهسپار مكه معظّمه گردد.
پرسیدم: میراث پیامبر اكرم چیست؟ فرمود:
شمشیر، زره، عمامه، بُرد، تازیانه، پرچم، سپر و زین آن حضرت است. چون وارد مكّه شود، شمشیر را از غلافش بیرون می آورد؛ زره، بُرد و عمامه را می پوشد؛ پرچم را بر افراشته، تازیانه را به دست می گیرد و از خدای تبارك و تعالی اذن ظهور می طلبد». [11] .
آری! مهدی (علیه السلام) با میراثهای گرانبهای پیامبران می آید، و به وسیله آنها با تمام اقوام و ملل مختلف دنیا و مسلمانان اتمام حجّت می كند، و راه عذری برای هیچ یك از اهل ادیان باقی نمی گذارد تا این كه همگی به اسلام می گروند، و در روی زمین هیچ نقطه ای باقی نمی ماند جز این كه در آن، به یكتایی خدا و پیامبری رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) گواهی داده می شود.
[1] جهان بعد از ظهور، ص 55.
[2] قفيز واحد وزن، و معادل 90 رطل عراقي است.
[3] الزام الناصب، ج 2، ص 299؛ عقد الدرر، ص 197.
[4] الملاحم و الفتن، ص 150 باب 154.
[5] روزگار رهايي، ج 1، ص 520.
[6] اصول كافي، ج 1، ص 231، ح 4.
[7] الزام الناصب، ج 2، ص 230.
[8] اصول كافي، ج 1، ص 231، ح 1. اوصاف عصاي موسي را در مجمع البحرين، ج 2، ص 6 ماده «ارب» بخوانيد.
[9] غيبت نعماني، ص 238، ح 28.
[10] غيبت نعماني، ص 237، ح 26.
[11] بحار الانوار، ج 52، ص 301، ح 66 ؛ كافي ج 8، ص 224، ح 285.